دورة رمانتیک: 1850 – 1820

جنبشی مهم در هنر قرن نوزدهم به ویژه در ادبیات و نقاشی که تادهه اول قرن بیستم نیز ادامه یافت. در هنر موسیقی میتوان جوانه های آنرا در آثار بتهوون و افول این دوره را در آثار دبوسی دانست. دوره رمانتیک را تاریخ نویسان بر 3 مرحله تقسیم کردند نخست دوره ای است مابین سال های 1820 تا 1850 که آنرا غالباً رمانتیک اولیه نامیدند پس از آن مرحله دوم سال های 1850 تا 1890 را شامل است و مرحله سوم که آنرا دورة رمانتیک نو یا نئورمانتیک نیز گفته اند فاصله بین سال های 1890 تا 1910 را شامل می شود. در دورة باروک موسیفی حالت خفقان داشت و از قواعد شدید علمی تبعیت میکرد، در دوران کلاسیک موسیقی مثل جوانه ای است که در حال رشد کردن است. خصوصیت سبک رمانتیک در موسیقی در مقابل سبک کلاسیک اهمیت یافتن بیان احساسی و درونی در برابر عوامل موسیقایی مانند ریتم، هارمونی و فرم و توجه به زیبائیهای ناشی از آنها است اگر چه نمیتوان نقش عوامل اخیر را در موسیقی دورة رمانتیک ناچیز انگاشت اغلب آهنگ سازان این دوره شدیداً تحت تأثیر سنت ها و عادات ملی و بومی بودند.